"Orta Doğu ve Kuzey Afrika'daki Çerkes varlığı, yüzyıllar öncesine dayanmaktadır. Orta Çağ Arap devletlerinin ordularıyla Orta Çağ Arap sultanlarının haremleri Çerkes erkek ve kadınlarla doluydu. O kadar ki 1250-1517 yıllarında Mısır ve Suriye'de hüküm süren Memlükler kısmen Çerkes kökenliydi. Daha sonra, 18. yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu Hıristiyan dünyasına yenilmeye başlayıp da korsanlık ya da fetih yoluyla elde edilen kölelerin sayısı azalınca, Doğu Afrika'dan getirtilen kölelerin yanı sıra Kafkasya'dan getirtilen Çerkes ve Gürcü kölelerin önemi daha da artmıştır. On dokuzuncu yüzyılın ikinci yarısında Osmanlı topraklarında alınıp satılan  kölelerin herhalde çoğunluğu Çerkes'ti ve köle ticareti, on dokuzuncu yüzyılın ortasında art arda gelen padişah iradeleriyle köleliğin kaldırılmasından sonra bile el altından devam etmiştir. Ayrıca Afrikalılar'ın ağır işlerde çalıştırılmalarına karşın Çerkesler'e daha çok ev işleri verildiği için Batı'yı o kadar cezbeden harem masallarıyla en fazla özdeşleştirilenler gene Çerkesler olmuştur. Çerkesler'in görünürde çocuklarını köle olarak satmaya istekli olmaları, çocukların ise bir paşanın konağına ya da bir sultanın  sarayına satılma umuduyla bu satışlara görünürde razı olmaları, Avrupalılar için hem büyüleyici hem de dehşet verici bir öge teşkil ediyordu."

İrvin Cemil Schick, Çerkes kadınlarının, Batı'daki "güzellik" imgesine yüzyıllar boyu yön vermiş güzelliklerini, gereken hemen bütün kaynaklarını tarayarak ayrıntılı, titiz çalışması ve sağlam yorumlarıyla gözler önüne seriyor.